Майып бала

Согуш буткон учур.Аскер уйуно кайтуудан мурун уй-булоосуно чалып:"Апа,ата, мен уйго кайтайын деп жатам,согуш бутту.Бирок бир суранычым бар.Досуму да ала келсем болобу?".Ата-энеси:"Макул,эмнеге болбосун.Ал менен таанышууну каалайбыз" деп жооп беришти.Баласы:"Жакшы.Айта элек дагы бир нерсе бар.Досум согушта оор жараланып,колу-бутунан ажырап калды.Бара турган эч бир жайы жок.Биз менен жашашын каалайм" дегенине ата-энеси мындай деп жооп берет:"Балам,окунучтуу экен.Мумкун,ага кала тургудай башка жай табаттырбыз.Ал бизге жук болгондон башка эч нерсеге жарабайт.Биздин озубуздун жашообуз бар жана буга тоскоол болушуна уруксат бере албайбыз.Сен аны унут да,уйго кайтып кел.Ал оз жанын эптеп алат."Бала канчалык аракет кылса да кондуро албады.Коштошпой туруп телефонду очуруп салды.

 Ата-энеси баласынан узакка кабар ала албады.Бир куну аларга баласынын олуму туралуу кабар келди.Кайгырган ата-эне кабар келген дарекке учак менен жетип келишти.Оба,баласы чындап каза болуптур,оз жанын озу кыйыптыр.Бирок ата-энесинин билбеген бир нерсе бар эле:баласынын колу-буту жок болчу.